رد شدن به محتوای اصلی

لوکس اخلاق‌محور

لوکس اخلاق‌محور: تلفیق زیبایی و پایداری

نویسنده: شهباز غفوری

مفهوم «لوکس» در طول تاریخ همواره با شکوه، تجمل و کمیابی پیوند خورده است. کاخ‌ها، ویلاهای بزرگ، مصالح نایاب و تزئینات پرهزینه نشانه‌هایی بودند که ثروت و قدرت را به نمایش می‌گذاشتند. اما در قرن بیست‌ویکم، به‌ویژه در عصر بحران‌های زیست‌محیطی و تحولات اجتماعی، معنای لوکس دستخوش تغییر شده است. «لوکس اخلاق‌محور» یا Ethical Luxury به‌عنوان یک رویکرد نوین در معماری و طراحی، تلاشی است برای بازتعریف لوکس بر پایه ارزش‌های پایدار، مسئولیت اجتماعی و هماهنگی با طبیعت.

در این دیدگاه، لوکس دیگر صرفاً به معنای استفاده از سنگ‌های گران‌قیمت، فلزات نادر یا طراحی‌های پرزرق‌وبرق نیست. بلکه لوکس واقعی در توانایی یک فضا برای ایجاد تجربه‌ای منحصر به فرد، سالم، آرامش‌بخش و پایدار برای کاربران آن تعریف می‌شود. به عبارت دیگر، لوکس اخلاق‌محور تجملی است که نه بر دوش محیط زیست و اجتماع، بلکه در هماهنگی کامل با آن‌ها بنا می‌شود.

یکی از پایه‌های اصلی لوکس اخلاق‌محور، شفافیت در انتخاب مصالح و منبع‌یابی اخلاقی است. در این رویکرد، معماران و طراحان به جای انتخاب مصالح نادر و مخرب محیطی، به دنبال استفاده از موادی هستند که چرخه تولید آن‌ها شفاف، پایدار و عادلانه باشد. چوب‌هایی که از جنگل‌های مدیریت‌شده برداشت می‌شوند، مصالح بازیافتی، یا سنگ‌هایی که بدون تخریب محیطی استخراج شده‌اند، نمونه‌هایی از این رویکرد هستند. این شفافیت به کارفرمایان و کاربران این امکان را می‌دهد که بدانند زیبایی و کیفیت فضایی که در آن زندگی می‌کنند با آسیب به دیگران یا طبیعت همراه نبوده است.

در کنار مصالح، کیفیت فضا و تجربه کاربر نیز نقشی اساسی در تعریف لوکس اخلاق‌محور ایفا می‌کنند. یک فضای لوکس امروزی باید بتواند سلامت جسمی و ذهنی کاربران را ارتقا دهد. نور طبیعی، هوای پاک، سکوت نسبی، ارتباط با طبیعت و استفاده از رنگ‌های آرامش‌بخش، همگی عناصر کلیدی در این نوع لوکس هستند. برای مثال، ویلایی با باغچه‌های بایوفیلیک و سیستم تهویه طبیعی که مصرف انرژی را به حداقل می‌رساند، می‌تواند تجربه‌ای بسیار لوکس‌تر از ساختمانی پرزرق‌وبرق اما پرمصرف ایجاد کند.

لوکس اخلاق‌محور همچنین با مفهوم «زمان» پیوندی عمیق دارد. در جهانی که همه‌چیز با سرعت مصرف می‌شود، لوکس‌ترین تجربه می‌تواند داشتن فضایی آرام، با کیفیت و ماندگار باشد. فضایی که نیازی به تعویض سریع و بازسازی‌های پرهزینه ندارد، بلکه با طراحی هوشمندانه و مصالح پایدار، دهه‌ها یا حتی قرن‌ها می‌تواند کارایی و زیبایی خود را حفظ کند. این پایداری زمانی خود نشانه‌ای از لوکس بودن است.

جنبه اجتماعی این رویکرد نیز بسیار حائز اهمیت است. لوکس اخلاق‌محور به معنای بی‌توجهی به عدالت اجتماعی یا بهره‌کشی از نیروی کار ارزان در کشورهای در حال توسعه نیست. بلکه طراحی و ساخت چنین فضاهایی باید همراه با احترام به حقوق کارگران، پرداخت عادلانه و شرایط کاری انسانی باشد. از این منظر، یک پروژه لوکس واقعی پروژه‌ای است که در تمام مراحل ساخت آن، از طراحی تا اجرا، اصول اخلاقی رعایت شده باشد.

فناوری‌های نوین نیز نقشی کلیدی در تحقق این مفهوم ایفا می‌کنند. ساختمان‌های هوشمند با سیستم‌های مدیریت انرژی، بازیافت آب، استفاده از انرژی خورشیدی و مصالح هوشمند، می‌توانند سطح بالایی از راحتی و آسایش را فراهم کنند و در عین حال ردپای محیطی پروژه را به حداقل برسانند. این ترکیب فناوری و طراحی پایدار، تجملی نوین و متفاوت خلق می‌کند؛ تجملی که نه تنها برای کاربران، بلکه برای سیاره نیز سودمند است.

در طراحی داخلی نیز لوکس اخلاق‌محور بر سادگی، کیفیت و اصالت تأکید دارد. به جای تزئینات پرهزینه و گاه غیرضروری، تمرکز بر استفاده از فرم‌های ساده، متریال‌های طبیعی و جزئیات ظریف است. این نوع طراحی با بهره‌گیری از فلسفه مینیمالیسم، تجربه‌ای آرام و خالص برای کاربران ایجاد می‌کند. در چنین فضاهایی، کیفیت زندگی اهمیت بیشتری از نمایش ثروت دارد.

نمونه‌های بین‌المللی بسیاری نشان می‌دهند که چگونه لوکس اخلاق‌محور در عمل پیاده می‌شود. برای مثال، برخی هتل‌های بوم‌گردی در نقاط مختلف جهان با استفاده از مصالح بومی، انرژی تجدیدپذیر و طراحی هماهنگ با محیط طبیعی، تجربه‌ای لوکس برای مهمانان خلق می‌کنند؛ بدون آنکه به طبیعت یا فرهنگ محلی آسیب برسانند. در این پروژه‌ها، لوکس بودن نه به معنای مصرف بی‌رویه، بلکه به معنای «تجربه‌ای منحصر به فرد، پایدار و اصیل» است.

لوکس اخلاق‌محور حتی در شهرها نیز قابل تحقق است. برج‌ها و مجتمع‌های مسکونی که با استفاده از تکنولوژی‌های سبز، باغ‌های عمودی، سیستم‌های جمع‌آوری آب باران و فضاهای اشتراکی طراحی می‌شوند، نمونه‌هایی از لوکس شهری معاصر هستند. این فضاها به جای انزوا، تعامل اجتماعی، سلامت و پایداری را تقویت می‌کنند.

یکی از چالش‌های اصلی این رویکرد، تغییر ذهنیت کاربران و کارفرمایان است. هنوز بسیاری لوکس را با مصرف‌گرایی و نمایش ثروت یکی می‌دانند. اما نسل‌های جدید، به‌ویژه نسل Z و هزاره، بیش از گذشته به ارزش‌های اخلاقی، محیط زیست و سلامت اهمیت می‌دهند. این تغییر نسل می‌تواند موتور محرک گسترش لوکس اخلاق‌محور در جهان معماری باشد.

در نهایت، می‌توان گفت که لوکس اخلاق‌محور پاسخی است به نیازهای پیچیده عصر معاصر. در جهانی پر از بحران‌های اقلیمی، نابرابری‌های اجتماعی و فشارهای ذهنی، لوکس واقعی دیگر صرفاً به معنای در اختیار داشتن منابع نایاب نیست، بلکه توانایی ایجاد فضایی است که هم زیبا باشد، هم پایدار، هم اخلاقی و هم ارتقادهنده کیفیت زندگی. چنین لوکسی نه تنها به انسان‌ها آرامش و شکوه می‌بخشد، بلکه به آینده زمین و نسل‌های بعدی نیز احترام می‌گذارد.

مطالب پرخواننده

شیکیتا گانای؛ پذیرش آن‌چه نمی‌توان تغییر داد

شیکیتا گانای؛ پذیرش آن‌چه نمی‌توان تغییر داد نویسنده: شهباز غفوری «شیکیتا گانای» (Shikata ga nai) عبارتی است ژاپنی که به‌سادگی می‌توان آن را به این معنا ترجمه کرد: «کاری نمی‌توان کرد» یا «چاره‌ای نیست». اما فراتر از یک جمله‌ی ساده‌ی تسلیم، این مفهوم در فرهنگ ژاپنی ریشه‌ای عمیق در واقع‌گرایی، تاب‌آوری و نگاه کاربردی به محدودیت‌های زندگی دارد. ژاپنی‌ها با گفتن این عبارت، در برابر شرایطی که فراتر از کنترل آن‌هاست، حالت پذیرش فعالانه‌ای اتخاذ می‌کنند. نه از سر انفعال، بلکه برای آن‌که نیروی ذهنی و عاطفی خود را بر آن‌چه می‌توان تغییر داد متمرکز کنند. در بسیاری از موقعیت‌ها، انسان‌ها با پدیده‌هایی روبه‌رو می‌شوند که خارج از اراده و اختیار آن‌هاست: از بلایای طبیعی تا اشتباهات تاریخی، بیماری، مرگ، شکست‌های ناگهانی یا بی‌عدالتی‌های ساختاری. در این موقعیت‌ها، انکار، خشم، یا مقاومت مداوم، تنها منجر به فرسایش ذهنی و سردرگمی بیشتر می‌شود. شیکیتا گانای، روشی برای مدیریت این واقعیت‌هاست؛ نه با فرار، بلکه با پذیرش خردمندانه. این پذیرش البته به معنای کنار کشیدن از اق...

میهن دوستی: تعلق، فردیت و همبستگی انسانی

میهن‌دوستی: تعلق، فردیت، و همبستگی انسانی نویسنده: شهباز غفوری میهن‌دوستی، در ساده‌ترین معنای خود، به احساسی از تعلق و علاقه به سرزمینی گفته می‌شود که فرد در آن زاده شده، زیسته یا به آن احساس خانه‌بودگی دارد. این احساس، برخلاف بسیاری از برساخته‌های ایدئولوژیک، نه محصول مهندسی اجتماعی بلکه بازتابی از تجربه‌ی زیسته، حافظه‌ی بدنی، خاطره‌ی جمعی و پیوندهای عاطفی انسان با مکان است. میهن‌دوستی برآمده از تماس طولانی‌مدت فرد با یک اقلیم، زبان، سبک زیست، فضای شهری، معماری، و روابط انسانی خاص است که در گذر زمان بدل به بخشی از موجودیت شخصی می‌شود، بی‌آنکه الزاماً مستلزم نفی دیگران یا حذف تفاوت‌ها باشد. این احساس، در شکل اصیل و طبیعی خود، هم‌زاد فردیت است. انسان می‌تواند به مکان خود دلبسته باشد، بی‌آنکه این دلبستگی را به نفرت از مکان‌های دیگر یا انسان‌های متفاوت ترجمه کند. درست برخلاف ملی‌گرایی که بر همگن‌سازی اجباری تکیه دارد، میهن‌دوستی به تفاوت‌ها احترام می‌گذارد؛ زیرا نقطه‌ی آغاز آن، فرد است نه «ملت» به‌مثابه یک کل انتزاعی. در میهن‌دوستی، فرد با تمام ویژگی‌های انسانی‌اش، از...

دومینوی سقوط پایتخت

دومینوی سقوط پایتخت، مصوبه «صدور پروانه ساخت در اراضی ذخیره» توسعه و نامانا با اولویت درآمدزایی نویسنده: شهباز غفوری چند روز پس از تصویب این مصوبه، نگرانی‌های متخصصان و دست‌اندرکاران عرصه‌ی شهرسازی دامن پایتخت را دربرگرفته است. هدف اعلام‌شده برای افزایش درآمدزایی و تسهیل ساخت در زمین‌هایی با وضعیت توسعه‌ای نامشخص، در عمل به سیاستی منجر شده که بدون بررسی فنی، امنیتی و محیط‌زیستی، زمینه‌ساز خسارت‌های طولانی مدت برای شهر خواهد بود. ارجحیت درآمد بر امنیت کالبدی: این طرح در شرایطی اجرایی شد که هیچ تضمینی برای ساخت ایمن ساختمان‌ها و تجهیزات خدماتی ارائه نمی‌دهد. پروانه‌هایی که صرفاً بر مبنای درآمد فروخته می‌شوند، بدون آنکه تکنولوژی مناسب مقاوم‌سازی، سیستم‌های ایمنی یا مانایی محیطی بررسی شده باشند، صادر می‌شوند. در نتیجه، ممکن است در مناطقی با خاک حساس یا در مرزهای خطر فرونشست یا ایستایی روبه‌رو شویم. نبود حضور کارشناسی شهرسازان: بررسی تأثیر نتیجه این تصمیم بر طراحی‌های شهری، زیرساخت و کیفیت عمرانی شهری، حتی به صورت حداقلی هم انجام نشده است. مهندسان عمران یا برنامه‌ریز...

بازسازی، نه بازمعماری

بازسازی، نه بازمعماری: تأملی بر مسابقه طراحی برای ساختمان شیشه‌ای نویسنده: شهباز غفوری ساختمان شیشه‌ای صداوسیما، از آثار ماندگار دفتر عبدالعزیز فرمانفرمائیان، تنها یک بنای اداری نیست؛ بلکه بخشی از حافظه‌ فضایی و رسانه‌ای ایران است. این ساختمان که در اواخر دهه ۱۳۴۰ طراحی شد، از نمونه‌های برجسته معماری بروتالیستی در سطح آسیا و حتی جهان به‌شمار می‌رود. ترکیب شفافیت مدرن در نمای شیشه‌ای با صراحت سازه‌ای بتن، در کنار نسبت‌های فضایی هوشمندانه، این اثر را به نمادی از آفرینش معماری در بستر فرهنگ ایرانی بدل کرده است. ساختار حجمی، نقشه‌ها و مواجهه دقیق این ساختمان با محورهای شهری پیرامون، نشان از درکی عمیق از هم‌نشینی عملکرد، فرم و معنا دارد. در چنین سطحی از اصالت و استناد، هرگونه اقدام برای بازتعریف فرم یا برگزاری مسابقه‌ طراحی می‌تواند با خطر کاستن از لایه‌های حافظه‌ معماری همراه شود. رویکرد بازسازی در اینجا نیازمند دقتی فراتر از نوآوری است؛ و وفاداری به اصالت را طلب می‌کند. اعلام استفاده از الگوی مسابقه معماری برای بازسازی این بنا از سوی نهادهای متولی، و ارجاع به ت...

میهن دوستی و ملی‌گرایی؛ دو رویکرد متفاوت به تعلق و هویت

میهن‌دوستی و ملی‌گرایی؛ دو رویکرد متفاوت به تعلق و هویت نویسنده: شهباز غفوری میهن‌دوستی و ملی‌گرایی، دو مفهومی هستند که در نگاه نخست، شباهت‌های زیادی به هم دارند، اما در باطن، تفاوت‌هایی بنیادین و تعیین‌کننده میان آن‌ها وجود دارد. این دو رویکرد، هر یک نحوه‌ای متفاوت از فهم تعلق به مکان، هویت جمعی، و نقش فرد در اجتماع را عرضه می‌کنند؛ تفاوتی که نه تنها در حوزه نظری، بلکه در عمل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نیز پیامدهای عمیقی دارد. در این یادداشت، به مقایسه‌ی این دو مفهوم می‌پردازیم تا بتوانیم روشن‌تر دریابیم که چرا تمایز میان میهن‌دوستی و ملی‌گرایی بیش از آن‌که ظاهری باشد، ماهوی است. در اصل، میهن‌دوستی احساسی است طبیعی، زیسته، و ریشه‌دار در تجربه‌ی فرد با مکان و زمان. فرد میهن‌دوست، محل تولد، زیست، و خاطرات خود را دوست دارد، بی‌آنکه این دلبستگی مستلزم حذف یا انکار دیگران باشد. میهن‌دوستی بر پایه‌ی احترام به فردیت هر انسان شکل می‌گیرد و فرد را در مرکز تجربه قرار می‌دهد. برعکس، ملی‌گرایی ساختاری ایدئولوژیک است که هویت جمعی را به شکل انتزاعی و یکپارچه تعریف می‌کند و افراد ر...

هفده اصل زیبایی‌شناسی ایرانی

۱۷ اصل زیبایی‌شناسی ایرانی نویسنده: شهباز غفوری زیبایی‌شناسی ایرانی نه مجموعه‌ای پراکنده از سلیقه‌ها و ذوق‌ها، بلکه شبکه‌ای ژرف و پیوسته از ادراک، معنا، فرهنگ و تجربه تاریخی است. در طول هزاران سال، از خط میخی ایلامی تا کاشی‌کاری صفوی، از باغ ایرانی تا خوشنویسی نستعلیق، و از خانه‌ای روستایی تا آیین‌های مردمی، نوعی نگاه ویژه به زیبایی در ایران شکل گرفته که با واژگان غربی به‌تمامی قابل وصف نیست. این یادداشت، با تکیه بر واژگان فارسی اصیل و تحلیل مفهومی، تلاش می‌کند ۱۷ اصل بنیادین این زیبایی‌شناسی را بازشناسایی و طبقه‌بندی کند؛ اصولی که نه تنها ریشه در رسوم دارند، بلکه همچنان قابلیت تفسیر و به‌کارگیری در هنر، طراحی، معماری و فرهنگ معاصر ایران را دارا هستند. نظام زیبایی‌شناسی ایرانی را باید نه صرفاً در جلوه‌های بصری، بلکه در ساختار ذهنی و هستی‌شناختی فرهنگ ایرانی جست. به همین دلیل، هر اصل معرفی‌شده، هم به‌مثابه یک تجربه حسی و هم یک نگرش وجودی قابل درک است. در ادامه، این ۱۷ اصل با شرح دقیق، تحلیل معنایی و جایگاه فرهنگی‌شان معرفی می‌شوند. ۱. زاستار (هم‌آوایی با خلقت): این اصل...

حافظه‌ای که زنده نیست

حافظه‌ای که زنده نیست نویسنده: شهباز غفوری نظم ذهنی، برای بسیاری، از طریق ثبت و طبقه‌بندی پیوسته‌ی افکار و ایده‌ها حاصل می‌شود. عده‌ای برای این منظور به سراغ سیستم‌های یادداشت‌برداری دیجیتال می‌روند؛ ساختارهایی که نوشتن را به معماریی از پوشه‌ها، پیوندها و بازیابی‌های بعدی بدل می‌کنند. در نگاه نخست، چنین سامانه‌ای نشانه‌ای از کنترل ذهنی، دقت فکری، و پایداری معناست. اما زیر این ساختار منظم، روندی پنهان جریان دارد: ایستایی تجربه و مرگ تدریجی تفکر در لحظه. ذخیره‌سازی، اگر به عادت تبدیل شود، به‌جای اینکه به گسترش ظرفیت ذهنی منجر شود، به تمرکز بر گذشته‌هایی می‌انجامد که دیگر نه واقعی‌ هستند، نه مفید. آنچه روزی به انگیزه‌ای زنده پیوند داشت، حالا در قالب فایل‌ها و پوشه‌هایی بی‌جان قرار گرفته است که تنها به شرط مراجعه‌ای دوباره، دوباره فعال می‌شوند و اغلب هرگز نمی‌شوند. ذهن، در این مسیر، از زیستن در اکنون بازمی‌ماند و به مدیریت انبارهای شناختی مشغول می‌شود. هر نوشته‌ای، به‌محض آن‌که برای بایگانی تولید شود، بخشی از قابلیت سیال خود را از دست می‌دهد. ایده‌ها، به‌جای اینکه ابزارهای ح...

کربن صفر: فراتر از اصول معماری احیاگر

فراتر از کربن صفر: اصول معماری احیاگر نویسنده: شهباز غفوری مفهوم ساختمان‌های کربن صفر؛ یعنی سازه‌هایی که به‌اندازه انرژی مصرفی خود تولید می‌کنند، گامی مهم در مسیر معماری مانا محسوب می‌شود. با این حال، در مواجهه با چالش‌های پیچیده اقلیمی، صنعت معماری به سمت چشم‌اندازی بلندپروازانه‌تر حرکت کرده است: معماری احیاگر. طراحی احیاگر تنها به کاهش آسیب قانع نیست؛ هدف آن بازسازی و غنی‌سازی اکوسیستم‌ها، ارتقای کیفیت زندگی انسان و تقویت پیوندهای اجتماعی است. در این دیدگاه، ساختمان‌ها نه موجودیت‌های منفعل، بلکه بازیگرانی فعال در بهبود محیط زیست تلقی می‌شوند و نگرشی جامع به پایداری ارائه می‌کنند که فراتر از معیارهای انرژی است و شامل تنوع زیستی، چرخه‌های آب، مصالح و رفاه اجتماعی نیز می‌شود. اگر پایداری به کاهش آسیب تمرکز دارد، احیاگری به مشارکت مثبت می‌اندیشد. معماری احیاگر ساختمان‌ها را به عنوان عاملان اکولوژیک و اجتماعی در نظر می‌گیرد؛ سازه‌هایی که می‌توانند کربن جذب کنند، خاک را بازسازی کنند، آب را تصفیه کنند و سلامت ذهنی و جسمی کاربران را ارتقا دهند. این تغییر پارادایم نشان‌دهنده درکی ...

زبان‌شناسی مفاهیم کلیدی در شهرسازی

زبان‌شناسی مفاهیم کلیدی در شهرسازی نویسنده: شهباز غفوری زبان به عنوان نظامی از نشانه‌ها و معانی، نه تنها ابزار انتقال مفاهیم است بلکه در شکل‌گیری فهم ما از جهان و فضای زیست‌شده‌مان نقش بنیادی دارد. در حوزه شهرسازی، واژگان و مفاهیم کلیدی همچون بافت ، توسعه ، زیرساخت ، محله ، فضا ، هویت ، و پایداری تنها تعاریف فنی نیستند؛ بلکه حامل بار معنایی، تاریخی و گاه ایدئولوژیک هستند که بر تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های شهری اثرگذارند. زبان‌شناسی به ما این امکان را می‌دهد که به ریشه‌های معنایی این مفاهیم بازگردیم و نحوه شکل‌گیری، تحول و کاربست آن‌ها را در گفتمان حرفه‌ای و عمومی تحلیل کنیم. بسیاری از اصطلاحات رایج در ادبیات شهرسازی، به ویژه در ترجمه و اقتباس از منابع غربی، دچار تغییر معنا یا کج‌فهمی شده‌اند که در نهایت به انحراف تصمیم‌گیری‌ها در برنامه‌ریزی و طراحی شهری منجر می‌شود. به عنوان مثال، واژه بافت در زبان فارسی بار معنایی خاصی دارد که در ترکیب با اصطلاحات تخصصی نظیر بافت فرسوده یا بافت تاریخی گاه دچار ابهام می‌شود. در حالی که در زبان انگلیسی واژه‌ه...

مصالح زنده: میسلیوم، جلبک و کامپوزیت‌های باکتریایی

مصالح زنده: میسلیوم، جلبک و کامپوزیت‌های باکتریایی نویسنده: شهباز غفوری مفهوم مصالح زنده مرز میان زیست‌شناسی و ساخت‌وساز را دگرگون کرده است. برخلاف مصالح سنتی که ماهیتی بی‌جان و ایستا دارند، مصالح زنده قادر به رشد، سازگاری و حتی خودترمیمی هستند. این مصالح با بهره‌گیری از میکروارگانیسم‌ها، سلول‌های گیاهی و سایر عوامل زیستی، سامانه‌هایی پاسخگو و احیاگر برای محیط ساخته‌شده ایجاد می‌کنند. میسلیوم، جلبک و کامپوزیت‌های باکتریایی به‌عنوان نامزدهای پیشرو در آینده طراحی زیست‌یکپارچه در حال ظهورند و تولید کم‌کربن، چرخه‌های حیات بسته و ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه نوینی را ارائه می‌دهند که مرز میان طبیعت و معماری را محو می‌سازد. میسلیوم: شبکه‌های قارچی به‌عنوان عناصر سازه‌ای میسلیوم، شبکه ریشه‌ای قارچ‌ها، به‌عنوان ماده‌ای سبک و زیست‌تخریب‌پذیر برای ساخت‌وساز مورد توجه قرار گرفته است. زمانی که بر روی ضایعات کشاورزی پرورش یابد، به پانل‌هایی متراکم و اسفنج‌مانند تبدیل می‌شود که ذاتاً مقاوم در برابر آتش و عایق حرارتی هستند. امروزه کامپوزیت‌های میسلیومی در بسته‌بندی و سازه‌های مو...